Abstract:
Kajian dijalankan bagi mengkaji kesan penetapan matlamat dan penggunaan pedometer
bagi meningkatkan motivasi diri ke arah lakuan aktiviti fizikal melalui intervensi program
berjalan kaki selama lapan minggu. Kajian eksperimen ini dijalankan dalam kalangan guru
pelatih KPLI Institut Pendidikan Guru Kampus Dato’ Razali Ismail, Kuala Terengganu.
Seramai 50 orang responden terlibat secara sukarela dari pelbagai opsyen pengajian. Kajian
dijalankan dengan menggunakan reka bentuk faktorial campuran bukan rawak terhadap
tiga kumpulan eksperimen iaitu Kumpulan Capai Matlamat, Kumpulan Tanpa Matlamat dan
Kumpulan Kawalan. Pemilihan responden berdasarkan komitmen dalam aktiviti fizikal dan
matlamat yang ingin dicapai. Kumpulan Capai Matlamat di berikan intervensi penetapan
matlamat melalui program jalan kaki. Responden diberikan dua soal selidik iaitu i)
Behavioral Regulation in Exercise Questionnaire-2 (BREQ-2) dan ii) Motives for Physical
Activities Measure - Revised (MPAM-R) bagi mengukur penetapan matlamat dan motivasi
ke arah lakuan aktiviti fizikal. Data akan di analisis dengan menggunakan statistik deskriptif
dan inferensi. Bagi menguji hipotesis nol, Ujian SPANOVA, MANOVA dan MANCOVA bagi
pengukuran berulangan pada aras keertian p=<0.05. Dapatan kajian mendapati penetapan
matlamat dan penggunaan pedometer mampu meningkatkan motivasi diri ke arah lakuan
aktiviti fizikal melalui intervensi jalan kaki. Implikasi kajian menunjukkan penetapan matlamat
dan intervensi melalui program berjalan kaki ternyata memberikan motivasi dalam
meningkatkan aktiviti fizikal kepada kumpulan Capai Matlamat berbanding dengan yang
tidak diberikan intervensi.